Autor: Muhamed ĆEMAN
Mislim da nema zemlje niti društva u kojem “uspješno” ne operira barem par urbanih legendi. U ovom kratkom prilogu, pokušaćemo dekonstruisati jednu raširenu luksemburšku urbanu legendu. O čemu se zapravo radi saznajte u redovima koji slijede.
Najbolje da krenemo od same definicije sintagme URBANA LEGENDA. – Prema vrlo popularnom sajtu “Vukajlija” koji nudi izvrsnu zbirku uglavnom duhovitih definicija raznoraznih pojmova, urbana legenda može se definirati kao nevjerovatna stvar koja se (provjereno) desila nekim drugim ljudima ali nikad vama. Dakle, to je neka veoma zanimljiva priča o nekom događaju koji niko nije doživio a niko ne sumnja da je priča istinita, te pritom se rado i prepričava. Nešto ozbiljniju definiciju nudi Wikipedija po kojoj je urbana legenda naziv za izmišljene događaje koji predstavljaju dio modernog folklora, odnosno opisuju se i prenose od osoba uvjerenih u njihovu istinitost. U tome su gotovo istovjetni nekadašnjim mitovima i legendama; izraz “urban”, pak, ne označava njihovo geografsko, nego vremensko određenje; njime se označavaju mitovi i legende koji su nastali i koji opstaju u modernom svijetu koje karakteriziraju urbanizacija i tehnologija. U daljem pojašnjenju također stoji da je za urbane legende karakteristično da nemaju autora, odnosno da se prenose “od usta do usta”, najčešće kroz neformalna druženja prijatelja i poznanika na sličan način na koji se prenose glasine i tračevi.
Iako u naslovu stoji da se radi o “luksemburškoj”, urbana legenda o kojoj govorimo, svoju pojavu tj. nastanak ne duguje Luksemburžanima, već se uglavnom širi i prepričava, a vjerovatno je i izmišljena od strane Ex-Yu iseljenika koji žive i rade u Luksemburgu. Priča se otprilike prenosi na sljedeći način.
– Moj ti, ovdje su prije nas u Luksemburgu u velikom broju živjeli Turci. Koliko ih je samo bilo. K’o Portugalaca. Al proteraše ih. I jako su! Moj ti, zamisli, Turčin silovao Prinčevu ćerku pa ih po kazni proterali tokom noći. Eno one prazne oronule kuće što zvrve po Gradu (Luksemburgu) sve su to bile turske kuće, nisu ni stigli da ih prodaju.
Godinama se ova legenda prepričava među našim iseljenicima u Luksemburgu. I sam, godinama sam bezpogovorno vjerovao u ovu priču jer nisam mogao ni pretpostaviti da je neko u stanju izmisliti tako gnusnu laž. U razgovoru s prijateljima Luksemburžanima niko od njih nije mogao da mi potvrdi istinitost iste. Doduše, ustručavao sam se da ih i otvoreno upitam o tome, a kako i ne bih kad njen sadržaj je takav da čovjek useljenik tj. imigrant, a osobito musliman Bošnjak, osjeća ogroman stid pa čak i odredjenu dozu odgovornosti, gotovo pa saučešništva, jer eto, Turčin – imigrant, musliman, silovao Prinčevu kćerku. – Zini Zemljo da potonemo! Međutim kasnije, tokom studija i istraživačkog rada, saznao sam da Turci nikada nisu boravili u većem broju u Luksemburgu, već su tek sada, u nekoliko zadnjih godina prisutniji njihovi ugostiteljski objekti, popularni “Kebabi”, te su Turci i dalje u Luksemburgu prisutni u vrlo malom broju.
Vjerovatno se neko pita, zbog čega tek sada pišem o tome? Dragi moji, razlog je sljedeći. – Prije neki dan sedim u društvu sa poznanicima, opuštene teme, razgovara se o svemu. Utom će neko od prisutnih započeti i za mene umalo zaboravljenu priču o “strašnom Turčinu silovatelju” čijim sebebom je prouzrokovan masovni egzodus Turaka iz Velikog vojvodstva. Tada sam shvatio da je dotična legenda i dalje urbana, tj. aktuelna među našim svijetom u Luksemburgu, te im i dalje aktivno, razumije se, nabija kompleks manje vrijednosti i osjećaj krivice zbog toga što je nekada davno osoba sa kojom dijelimo određene identitarne odrednice počinila težak zločin.
Dakle, da zaključimo jednom za svagda, dragi moji Bošnjaci a i ostali Ex-Yu narodi sa luksemburškom adresom stanovanja, budite spokojni. – Priča da je Turčin silovao Prinčevu kćer u Luksemburgu istinita je u istoj mjeri kao i priča da su Turci nabadali Srbe na kolac.
U narednom prilogu bavićemo se dekonstrukciom jos jedne urbane legende, doduse nesto manje opasne po svijest osoba koje u nju vjeruju, a koja govori o tome kako je Luksemburški princ (Grand-Duc) izgubio grad Trier na kartama?!
Poslanik, salallahu alejhi ve sellem, je rekao: „Dosta je čovjeku grijeha – da priča i prenosi dalje sve što čuje!“ (Muslim)
.
IDENTITET.LU
